Από μικρή ηλικία μας μαθαίνουν να εστιάζουμε μόνο στα καλά της νίκης.
Γονείς, δάσκαλοι, περίγυρος προσανατολίζουν κάθε μας μικρή ή μεγαλύτερη
προσπάθεια στην αξία του αποτελέσματος και όχι αυτής καθαυτής της προσπάθειας.
Μας τονίζουν διαρκώς πόσο σημαντικό και απαραίτητο είναι να μαθαίνουμε από τα
λάθη των άλλων και να μην κάνουμε τα δικά μας.
Μονόδρομος η νίκη ή μάλλον αγώνας δρόμου, αγχωτικός και μοναχικός.
Αξίζει;
Δεν είναι εύκολο να χάνεις. Να προσπαθείς και τελικά να αποτυγχάνεις. Και να
δέχεσαι ότι απέτυχες. Να συνειδητοποιείς ότι έκανες λάθος. Να μη δικάζεις τον εαυτό
σου για αυτό αλλά να τον αποδέχεσαι, ακόμη και στη χειρότερη εκδοχή του. Να
αναγνωρίζεις το πόσο προσπάθησες ή και όχι, το πού έκανες λάθος, το τι θα
μπορούσες να είχες κάνει καλύτερα. Όχι επικριτικά και εκδικητικά απέναντι στο εγώ
σου. Αλλά με αγάπη και συνείδηση του ότι errare humanum est.. ανθρώπινο το
λανθάνειν.. Αν πρώτος εσύ αποδεχθείς το λάθος, την ήττα, μικρή ή μεγάλη, κανείς δε
θα μπορέσει να σε κάνει να νιώσεις άσχημα γι’ αυτήν. Και να προσπαθήσει να το
κάνει, θα είσαι έτοιμος να υπερασπιστείς τις επιλογές σου. Γιατί όλες σου οι επιλογές,
ανά πάσα στιγμή που έκανες ή κάνεις την καθεμιά, εξέφρασαν ή εκφράζουν ένα
κομμάτι σου, ένα ή περισσότερα θέλω σου. Αν δεν είσαι έτοιμος να τα
υπερασπιστείς, σημαίνει ότι δεν τα θέλεις αρκετά. Ότι δεν σε εκφράζουν και τόσο και
αποτελούν, μάλλον, απόρροια επιρροών και όχι επιλογών.
Δεν ήταν εύκολο να μάθω να κερδίζω χάνοντας. Άρχισα να συνειδητοποιώ την αξία
των λαθών μου, όταν καταλάβαινα πως με οδηγούσαν, τελικά, στους σωστότερους
για μένα δρόμους: στις φιλίες, στις σχέσεις, στις συνεργασίες. Όταν άρχισα να
μαθαίνω καλύτερα για μένα μέσα από τα λάθη μου. Γιατί η νίκη είναι απλά η
προφανής επιβράβευση μιας καλής προσπάθειας ή η επιβεβαίωση της καλύτερης
εκδοχής του εαυτού μας.
Η σπουδαιότερη, όμως νίκη, που μπορούμε να πετύχουμε, ξέρετε ποια είναι;
Η σωστή διαχείριση της ήττας μας. Η αποδοχή και η αξιοποίησή της. Όσο θυμάμαι
τον εαυτό μου να επιλέγει συνειδητά αν και όχι πάντα σωστά, θυμάμαι να μαθαίνω
πράγματα για μένα και για τους ανθρώπους που με συντροφεύουν και θα με
συντροφεύουν μια ζωή.
Ένα παιχνίδι είναι η ζωή.. και ατομικό και ομαδικό. Με ανατροπές, με απρόοπτα, με
όλα τα χρώματα και όλες τις γεύσεις που επιλέγουμε να του δώσουμε..
Και καλό παίκτη δε σε κάνει το νικηφόρο αποτέλεσμα αλλά οι κινήσεις σου σε όλη τη
σκακιέρα. Κι ας μην είναι πάντα ρουά ματ.
